บทความนี้ผู้เขียนขอไม่อารัมภบทเยอะนะครับ เพราะเป็นเหมือนบทความบันทึกเกี่ยวกับการทำหนังสือนิตยสารที่ผ่านมา
เหล่านี้คือเรื่องราวที่เราจะต้องคิดเมื่อทำนิตยสารขึ้นมาเล่มหนึ่ง เเละเมื่อมีการคิดแล้วย่อมมีสิ่งที่ต้องทำ สิ่งที่ต้องทำก็ตั้งแต่การประชุมวางเเผน การวางโครงเรื่องการคิดวิเคราะห์ว่าเราจะทำอะไร จะสัมภาษณ์ใคร จะนำเสนออะไร เเละเมื่อมีปัญหาคุณจะเเก้ไขอย่างไร ปัญหาที่ผู้เขียนพบในการทำงานในครั้งนี้เรียดว่ามีมากมายก่ายกองทั้งกับบุคคลที่ร่วมงาน ทั้งกับชิ้นงาน หรือกับกระบวนการ แต่ปัญหาต่างๆที่พบนั้นก็เหมือนบททดสอบเรา นิตยสารครั้งนี้เราทำจริงแต่เราไม่ได้นำเสนอใคร เราไม่ได้จำเป็นต้องคิดหวังผลกำไรจากมัน ความกดดันย่อมมีน้อยกว่า ปัญหาต่างๆที่พบจึงเป็นเหมือนประสบการณ์ที่ทำให้เราได้เห็นโลกในมุมมองใหม่ๆ ยืนยันความคิดในเรื่องที่เราคิด และเปลี่ยนเเปลงความคิดในเรื่องที่เราคาดไม่ถึง ปัญหาทุกปัญหาที่ผู้เขียนเจอนั้นบอกตามตรงว่าบางปัญหาเป็นปัญหาที่ไม่ควรจะเกิดเพราะเป็นปัญหาของบุคคล ความรับผิดชอบ และการมองโลกของเเต่ละคน แต่เมื่อปัญหานั้นๆเกิดขึ้นซ้ำๆและไม่มีทีท่าว่าเจ้าของปัญหาจะปรับปรุงเเก้ไข นี้จึงเป็นปัญหาที่ผู้เขียนไม่สามารถเเก้ไขได้ ทำได้เเต่เพียงหวังให้มันผ่านพ้นไป งานชิ้นนี้ควรจะเป็นงานที่ผู้เขียนมีความสุขและสนุกกับมันเพราะคิดว่าเป็นงานที่เหมาะกับตัวเอง เเต่เมื่องานที่ทำไม่สร้างความสนุกให้อย่างที่คิดและยังต้องพบเจอเรื่องต่างๆที่บั่นทอนอารมณ์ งานชิ้นนี้จึงเป็นเหมือนเเค่บทเรียนที่ผ่านเข้ามาเพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับชีวิตและการทำงาน เเต่ก็ใช่ว่าการทำนิตยสารครั้งนี้จะมีแต่เรื่องราวเชิงลบไปเสียหมด เพราะการทำงานครั้งนี้ก็ได้สร้างมิตรภาพใหม่ๆให้กับผู้เขียน ได้สอนให้ผู้เขียนได้เรียนรู้ถึงวิธีการ กระบวนการทำงานขั้นตอนต่างๆ สอนให้ผู้เขียนทดลองและได้ใช้เครื่องมือโปรเเกรมที่ตนไม่ถนัด เหล่านี้คือสิ่งที่ผู้เขียนได้รับจากการทำงาน
การทำงานสอนให้เรารู้จักมองโลกให้ได้ ทั้ง 2 ด้าน และสอนให้เรารู้จักทำใจยอมรับเเละเเก้ไขสิ่งที่ตนเองผิด ฝึกให้เราได้ทราบว่าบางครั้งการที่เราทำอะไรเเต่เพียงเบื้องหลังโดยไม่คิดออกหน้าก็อาจนำแต่ความสบายใจมาให้กับเรา แต่ไม่ได้นำหน้าตามาให้กับเรา ซึ้งในข้อนี้ผู้เขียนคิดว่าเป็นสิ่งที่ดี เพราะถ้าเราทำงานอย่างสบายใจเราจะสามารถทำงานที่ต้องการออกมาได้อย่างดีที่สุด แต่หากเมื่อไรที่เราต้องทำงานเพราะความคาดหวังของคนรอบข้าง งานชิ้นนั้นจะเป็นงานที่เหมือนถูกบีบคั้นออกมา เปรียบก็คงเหมือนกับการบีบมะนาวลูกหนึ่ง ถ้าเราบีบด้วยความพอเหมาะรสชาติที่ออกมาก็จะเปรี้ยวอย่างพอดีและกลมกล่อม แต่ถ้าเราบีบเเรงเกินไปรสชาติที่ออกมาก็จะขมจะไม่น่ารับประทาน นี่ก็เป็นอีกหนึ่งความรู้ที่ได้จากการทำงานครั้งนี้
นิตยสารที่ผู้เขียนทำนั้นเป็นนิตยสารเกี่ยวกับอารมณ์ของมนุษย์ ซึ่งได้ยกตัวอย่างอารมณ์ มา 4 อารมณ์นั้นก็คือ รัก โลภ โกรธ หลง ซึ่งเป็นอารมณ์พื้นฐานของทุกคน
- รัก คือ อารมณ์เริ่มต้นของทุกสิ่งทุกอย่าง
- โลภ คือ อารมณ์ที่สองที่ตามมาเมื่อเราประสบความสำเร็จดังที่คาดหวัง
- โกรธ คือ อารมณ์เมื่อสิ่งที่เราคาดหวังต่อไปไม่ประสบความสำเร็จ
- หลง คือ อารมณ์ที่เรานำมาปลอบใจกับความผิดหวังของตัวเอง
ซึ่งการทำนิตยสารในครั้งนี้ ผู้เขียนได้รับผิดชอบในส่วนของเนื้อหา บทความต่างๆในนิตยสาร การตรวจตัวอักษรและการจัดวางรูปเล่มบางส่วน การจัดเรียงหน้าหนังสือ สิ่งต่างๆเหล่านี้ล้วนเป็นประสบการณ์ใหม่ๆที่น่าจดจำสำหรับผู้เขียนเป็นอย่างยิ่ง
โดยผู้เขียนก็แอบภูมิใจกับผลงานที่ได้ร่วมเเรงร่วมใจกันทำกับเพื่อนๆชิ้นนี้เป็นอย่างมาก เพราะถึงเเม้จะมีอุปสรรคและปัญหาต่างๆมากมายเท่าไรสมาชิกในกลุ่มก็ร่วมกันฟันฝ่ามาด้วยกันได้อย่างสวยงามในท้ายที่สุด
ผู้เขียนต้องยอมรับว่าในการทำงานครั้งนี้นั้นตัวผู้เขียนเองก็เป็นหนึ่งในปัญหาที่เกิดขึ้นเพราะปัจจัยต่างๆมากมายที่บีบคั้น ซึ่งก็ต้องถือว่าปัญหาในครั้งนี้ถือเป็นอีกหนึ่งบทเรียนที่ได้รับเมื่อเราต้องฝึกในการเเบ่งเวลาให้เหมาะสมกับเรื่องส่วนตัวและเรื่องส่วนรวม ซึ่่งเป็นเรื่องที่ต้องกลับไปปรับปรุงเเก้ไขในอนาคต อย่างไรก็ดีในการทำงานครั้งนี้ก็คงจะไม่สามารถสำเร็จได้ถ้าปราศจากคำเเนะนำติชมจากอาจารย์ผู้สอนที่ให้กำลังใจ และเเนวทางปฏิบัติต่างๆมากมาย บางเเนวทางในตอนเเรกผู้เขียนยอมรับเลยว่าคิดแตกต่างและต่อต้านความคิดของอาจารย์อยู่มาก แต่เมื่อได้ลองปฏิบัติตามและเห็นผลที่เกิดขึ้นก็ได้แต่นึกขอโทษอาจารย์อยู่ในใจว่าหากลดความเชื่อส่วนตนที่มากเกินไปลงเเละยอมรับวิธีการที่ผู้มีประสบการณ์มอบให้ตั้งแต่ต้น การทำงานในครั้งนี้คงจะราบรื่นมากกว่านี้เป็นแน่ สุดท้ายนี้ก็ต้องขอขอบคุณเพื่อนๆ และปัญหาทุกปัญหาที่เข้ามาและช่วยสร้างประสบการณ์ความคิดต่างๆให้กับผู้เขียนหวังว่าในอนาคตผู้เขียนเองจะสามารถปรับปรุงตัวเองและสามารถสร้างสรรค์ผลงานที่ดีจริงๆออกมาได้ในที่สุด สวัสดีครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น